ေယာင္၀ါး၀ါးနဲ႕ အေခ်ာင္စားဖို႕ ႀကိဳးစားေနသူမ်ား

ေယာင္၀ါး၀ါးနဲ႕ အေခ်ာင္စားဖို႕ ႀကိဳးစားေနသူမ်ား:

ႏိုင္ငံတည္ရာမွာ ငါဟာမ႑ိဳင္ တစ္ပါးရယ္လို႔ မီဒီယာအင္အားနဲ႔ ေအာ္လို႔ေအာ္ ဖြလို႔ဖြ လြတ္လပ္မႈက အမွန္တရားဆိုၿပီး တရားေသ ကိုင္စြဲထားသူေတြၾကားမွာ စည္းကမ္းနဲ႔ လြတ္လပ္မႈကို ခ်ိန္ဆၾကဖို႔ ၫႊန္းဆိုဆံုးမ ေျပာရတာလည္း ေလကုန္လို႔ ေမာလွွပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပက မီဒီယာ သမားေတြရဲ႕ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ေဖာ္ထုတ္ၾကရာမွာ ႏွစ္ဘက္ခၽြန္ သေဘာနဲ႔ လိုသလို သံုးေနၾကတဲ့ အျဖစ္ကေလး တစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္လို႔ပါ။ ပလာတာကို မႀကိဳက္သလို မူေနေတာ့ ႏြားအိုမွာ နားမလည္ရွာဘူးရယ္လို႔ ဆိုၿပီး သနားခဲ့မိ ျပန္ပါေသးတယ္။ ေႂကြးမိတဲ့ ပလတာ အလကား အာပလာသာ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ပဲ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။ တကယ္ဆို သေကာင့္သားက နားမလည္တာမွ မဟုတ္ဘဲ သူ႕ဂြင္ထဲ မဝင္ေသးလို႔ နားမလည္ခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုက အ တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အားမနာတမ္း ေျပာရရင္ ျပည္တြင္းျပည္ပ မီဒီယာ ေလာကမွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးမရွိဘူးဆိုတဲ့ တစ္ဘက္သတ္ အျမင္နဲ႔ နားမလည္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတဲ့၊ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတဲ့ ပလာတာကို မႀကိဳက္သလို ဟန္ေဆာင္ေနတဲ့ ႏွစ္ဘက္ခၽြန္ ႏြားအိုႀကီးမ်ားလို အျဖစ္မ်ား ရွိေနၾကပါတယ္။

မီဒီယာေတြ အေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီဟာ လြတ္လပ္ခြင့္ပါပဲ ဆိုေပမယ့္ လြတ္လပ္စြာ ေျပာၾကတဲ့အခါမွာ ျပည္သူေတြ ရင္ထဲမွာ ဘာေတြ ဘယ္လိုရွိလို႔ ျပည္သူေတြ ဘာ လိုအပ္တယ္ဆိုတာ တကယ္ ထုတ္ေဖာ္ႏိုင္မွ မ႑ိဳင္အမွန္ မီဒီယာအားပါ။ လူအထင္ႀကီး ေအာင္လုပ္ၿပီး လူေရွ႕ ထြက္ရ႐ံု အတြက္ ကေတာ့ အမွန္တရားဟာ ဘာမွ တန္ဖိုး မရွိပါဘူး။ လူတြင္က်ယ္ လုပ္ခ်င္ရံု ေအာ္ဟစ္ေနယံု နဲ႔ေတာ့ အႏွစ္သာရ ျပည့္ဝတဲ့ မီဒီယာ စစ္စစ္ကိုလည္း ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိသင့္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ မီဒီယာသမားေတြ အေနနဲ႔ အမွန္တရား၊ အမွန္တရားနဲ႔ မွန္ရင္ၿပီးေရာ သတင္းျဖစ္ၿပီးေရာ ဆိုၿပီး ေျပာခဲ့ၾကတာေတြလည္း ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါလည္း ထားလိုက္ပါေတာ့ ၿပီးခဲ့တာလည္း ၿပီးပါၿပီ။

မီဒီယာကို အားျပဳၿပီး ႏိုင္ငံတစ္ခု တည္ေဆာက္ၾကမယ္လို႔ လြတ္လပ္ခြင့္ ေၾကြးေၾကာ္သံနဲ႔ အတူ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ခုခ်ိန္မွာ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုကို တင္ျပတိုင္း တင္ျပတိုင္း အက်ိဳးအေၾကာင္းကုိ ဘက္စံုေထာင့္စံုက ျပည့္ျပည့္စံုစံု တင္ျပၿပီး ျပည္သူကို ခ်ျပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ခ်ျပမယ္လို႔လည္း မီဒီယာသမားေတြ ကိုယ္တိုင္ ေအာ္ခဲ့ ဟစ္ခဲ့ ေတာင္းဆိုခဲ့ ၾကတာပါပဲ။ အမွန္ကို အမွန္တိုင္း အရွိကို အရွိတိုင္း သတင္း မွန္သမွ်ကို လြတ္လပ္စြာ ေရးသား ေဖာ္ျပခြင့္ကို ေတာင္းဆို ခ့ဲၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အေနနဲ႔ေတာင္ သတင္းေတြ တင္ျပရာမွာ မွန္ကန္မႈမ်ားနဲ႔ ျပည္သူ႕အကိ်ဳးနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ ခ်ိန္ထိုးကာ ခ်င့္ခ်ိန္ၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ ရတာေတြေတာင္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အက်ိဳးအျပစ္ အေကာင္းအဆိုးကို ခ်ိန္ထိုးၿပီး ဘယ္ဟာက ဘယ္လိုဆိုၿပီး တင္ျပၾကတဲ့ အခါမွာ မီဒီယာဟာ အတၱကင္းတဲ့ အရိယာမဟုတ္ဘူး ပုထုဇဥ္ေတြ ဆိုတာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိပါတယ္။ သိတာမွ ဟိုဘက္ေတာင္ လြန္ေနေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မီဒီယာေတြအေနနဲ႔ မွားယြင္း ေဖာ္ျပမိတာေတြ၊ တင္ျပမိတာေတြ ရွိေနႏိုင္ေပမယ့္ ဒါေတြလည္းပဲ ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။

နည္းပညာေတြ အလ်င္အျမန္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေနတဲ့ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ ကမာၻ႔ဟိုဘက္ျခမ္း ဒီဘက္ျခမ္း စည္းျခားထားတဲ့ ကန္႔သတ္ ခ်က္မ်ိဳး မီဒီယာမွာ မရွိပါဘူး။ ခုေခတ္မွာ သတင္းဆိုတာ အခ်ိန္ ကန္႔သတ္ခ်က္ ေနရာ ကန္႔သတ္ခ်က္ စတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ အေတာ္ခက္ခဲ သြားပါၿပီ။ ကမၻာ႔ ဟိုဘက္ျခမ္းက သတင္းတစ္ခုကို ကမာၻ႕ ဒီဘက္ျခမ္းကေန စကၠန္႔မျခား သိရွိႏိုင္တဲ့ အေျခအေနပါ။ သိၾကားမင္း နားကင္းႀကီးနဲ႔ ဆင္းတားရင္ေတာင္ မီဒီယာကို တားထားလို႔ မရႏိုင္ပါဘူးလို႔ ဆိုရင္ ဒါအပိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မီဒီယာရဲ႕ ထိေရာက္မႈက အစြမ္းထက္လွပါတယ္။ ဆႏၵဂတိ၊ ဘယာဂတိ၊ ေမာဟဂတိ၊ လာဘဂတိ ဆိုတဲ့ အဂတိတရား ေလးပါးရဲ႕ ႀကိဳးဆြဲရာမကဘဲ အမွန္တရားကုိသာ လက္ကိုင္ထားမယ့္ မီဒီယာ သမားမ်ားအေနနဲ႔ ျပည္သူေတြကို သိသင့္ သိထုိက္တာေတြ ဖြင့္ခ်အသိေပးဖို႔ တာဝန္ရွိတယ္ ျပည္သူေတြ မသိေသးရင္ အသိေပးရမယ့္ တာဝန္ဟာ မီဒီယာတာဝန္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္လို႔ တစာစာ ေအာ္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပက မီဒီယာသမားေတြ ကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ့တာ။

အနီးဆံုး ဥပမာတစ္ခု ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ ဧရာ၀တီ ျမစ္ဆံုဆည္ တည္ေဆာက္မယ္လို႔ ဆိုၾကေတာ့ ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ လွ်ပ္စစ္က႑ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအတြက္ ေထာက္ခံတဲ့ သူရွိၾကသလို သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိခိုက္မွာ စိုးရိမ္လို႔ ကန္႔ကြတ္သူလည္း ရွိတယ္။ ကန္႔ကြက္တာေတြ ေထာက္ခံတာေတြထက္ ေျပာခ်င္တာက မီဒီယာ က႑အေနနဲ႔ ျပည္သူအသံကို လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ ႏိုင္ခဲ့တာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဧရာဝတီကိစၥမွာ အမွန္အမွားကို ေဘးခဏ ခ်ိတ္ထားၿပီး ေျပာရရင္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စား ေျပာခဲ့ၾကတာေတြ ေရးခဲ့ၾကတာေတြကို လြတ္လပ္စြာ ေရးသား ေဖာ္ျပႏိုင္ခြင့္ဆိုတဲ့ ေပတံ အေနနဲ႔ပဲ ေျပာရရင္ မီဒီယာတာဝန္ ေက်တယ္လို႔ပဲ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

ဒီလို ျဖစ္ေနတဲ့ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ(၃၀)ရက္ေန႔မွာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုက ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္က စတင္ အေရးယူ ပိတ္ဆို႕မႈ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ Burmese Freedom and Democracy Act ကို သက္တမ္းတစ္ႏွစ္ ထပ္တိုးဖို႔ အထက္လႊတ္ေတာ္နဲ႔ ေအာက္လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အေရး လူအခြင့္ေရးစတဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြ သိသာထင္ရွားစြာ အေကာင္ထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ျမန္မာ ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ကလည္း ပိတ္ဆို႔မႈေတြကို ရုတ္သိမ္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနၾကတဲ့ ၾကားထဲက ပိတ္ဆို႔မႈ သက္တမ္း ထပ္မံ တိုးျမႇင့္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူအခြင့္အေရးအတြက္ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ ေရွ႕ေဆာင္ႏိုင္ငံႀကီး တစ္ႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လတ္တေလာ တိုးတက္လာတဲ့ ဒီမိုကေရစီေရး လူအခြင့္အေရး အေျခအေနေတြ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးေတြကို လစ္လွ်ဴရႈလိုက္တာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အရွိန္အဟုန္ေတြ ရပ္တန္႔သြားေအာင္ လုပ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အတြက္ ဒီလို ပိတ္ဆို႔မႈေတြဟာ အက်ိဳးျပဳ လုပ္ရပ္ မဟုတ္ဘဲ ဆိုးရြားတဲ့ သက္ေရာက္မႈေတြကိုသာ ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္မယ္ ဆိုတာ အားလံုးက သိေနပါလ်က္နဲ႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက မသိႏိုင္တာဟာ သေဘာရုိး မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။

ဒီျဖစ္စဥ္မွာ ပိုဆိုးရြားတာက ဒီပိတ္ဆို႔မႈေတြရဲ႕ အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈဟာ ျပည္သူေတြကို တိုက္ရိုက္ ထိခိုက္ ခံစား ေစႏုိင္တာကို သိရွိေနပါလွ်က္နဲ႔ မီဒီယာေတြ အေနန႔ဲ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ တိတ္တိတ္ကေလး မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾက တာဟာ ျပည္တြင္းျပည္ပ မီဒီယာသမားေတြရဲ႕ အမွန္ကို အမွန္တိုင္း လြတ္လပ္စြာ ေရးသား ေဖာ္ျပ ႏိုင္ခြင့္ဆိုတဲ့ ေပတံနဲ႔ေရာ ကိုက္ညီ ၾကပါရဲ႕လား ျပန္ေမးၾကည့္ ၾကပါဦးလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ပိတ္ဆို႔မႈ သက္တမ္းတိုးတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ခံစားေနရတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသံကို မီဒီယာေတြ အေနနဲ႔ ကိုယ္စား မျပဳႏိုင္လို႔လားလို႔ ေမးခ်င္လာပါတယ္။ ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ပိတ္ဆို႔မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာစရာ ရင္ဖြင့္စရာ မရွိဘဲေတာ့ မေနေလာက္ပါဘူး။

ျပည္သူထဲက ျပည္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ေျပာစရာေတြ ရင္နဲ႔ အျပည့္ပါ ဒါေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ ရင္ဖြင့္လိုက္ရတာပါပဲ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုရင္ဖြင့္ခြင့္ မရေသးတဲ့ အျခားေသာ ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ေရာ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ။ ဘယ္သူေတြကမ်ား ဒီ က်န္ေနတဲ႔ ျပည္သူေတြကုိေရာ ကိုယ္စားျပဳေပး ပါ့မလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲ ဆို႔လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ အသံေတြေတာင္ တိမ္ဝင္သြားရပါတယ္။ မီဒီယာက ဒီအသံေတြကို မၾကားတာ လားလို႔ တစ္ေယာက္တည္း ေမးေနမိပါတယ္။ ျပည္သူေတြကိုေရာ အမွန္တကယ္ ကိုယ္စားျပဳ ၾကရဲ႕လားလုိ႔လည္း သံသယ ဝင္မိပါတယ္။ ဒီလို မ႑ိဳင္မ်ိဳးနဲ႔ သာဆိုရင္လို႔ ဆက္လည္း မေတြးရဲေတာ့ပါဘူး ျပည္သူ႔ကို အမွန္ကိုယ္စားျပဳတဲ့ မီဒီယာ စစ္စစ္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့ဆႏၵကို ဘယ္လိုေျပာျပရ ပါ့မလဲ ဆိုတာလည္း မသိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေတြကလည္း မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပသလို ေျပာတဲ့သူပဲ ေမာရဦးမွာမို႔ …..

နိဂံုးအေနနဲ႔ နိဒါန္းေလးကိုပဲ ျပန္ခ်ီလိုက္ပါရေစေတာ့

အားမနာတမ္းေျပာရရင္ ျပည္တြင္းျပည္ပ မီဒီယာ ေလာကမွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးမရွိဘူးဆိုတဲ့ တစ္ဘက္သက္ အျမင္နဲ႔ နားမလည္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတဲ့၊ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတဲ့ ပလာတာကို မႀကိဳက္သလို ဟန္ေဆာင္ေနတဲ့ ႏွစ္ဘက္ခၽြန္ ႏြားအိုႀကီးမ်ားလို မီဒီယာ သမားမ်ား ရွိေနၾကပါတယ္ ခင္ဗ်ားလို႔။ ဒီလူေတြဟာ တိုင္းျပည္နဲ႕ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ဘဲ ေယာင္၀ါး၀ါးနဲ႕ အေခ်ာင္စားဖို႕ အကြက္ဆင္ ဂြင္ဖန္ေနတဲ့ အတၱသမားေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြက သက္ေသျပေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျဖစ္က ႏြားကို ပလာတာ ေႂကြးေနမိတာပါ။ မ်ဳိးခ်စ္ေမာင္

http://kyeesaytaman.blogspot.com/2011/10/blog-post_05.html မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါေၾကာင္း

Posted in: ေဆာင္းပါး