02:40:00
Anonymous
ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အတတ္ပညာ
ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံေတာ္၏ လက္ရွိလူဦးေရသည္ ၅၂သန္းေက်ာ္ရွိေလသည္။နယ္ေျမအက်ယ္အဝန္းမွာ စတုရန္းမိုင္ ၂.၆သိန္းေက်ာ္ရွိေပသည္။ထုိ ့ေၾကာင့္ ပ်မ္းမွ် စတုရန္းမိုင္ အလ်ား၁မိုင္xအနံ၁မိုင္(စတုရန္းမိုင္အက်ယ္)ဧရိယာအတြင္းလူဦးေရ၂၀၀နွုန္းေနထိုင္ၾကသည္ဟုဆိုရေပမည္။ရန္ကုန္ ဧရာဝတီ ပဲခူး မေကြး မႏၱေလးတိုင္းတို ့တြင္လူဦးေရသိပ္သည္းသျဖင့္ျပည္နယ္နွင့္နယ္စပ္ေဒသမ်ား၌မူ အမွန္တကယ္လူဦးေရ တစ္မိုင္အတြင္း လူ၁၀၀ပင္မရွိပါ။
တရုပ္ အိႏၵိယ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွ စေသာနယ္နမိတ္ခ်င္းထိစပ္ေနသည့္ အိမ္နီးခ်င္းတုိင္းျပည္မ်ားသည္လူဦးေရ အလြန္ထူထပ္သည္။ျမန္မာနို္င္ငံသားမ်ားထက္အဆမ်ားစြာမ်ားျပားသည္။
တရုပ္ျပည္သည္အဏုျမဴလက္နက္ပိုင္ဆိုင္ျပီး ဖြံ ့ျဖိဳးတိုးတတ္မွုလည္း အရွိန္အဟုတ္ေကာင္းေနသည့္ တိုင္းျပည္တခုျဖစ္သည္။အိႏၵိယသည္လည္းအဏုျမဴလက္နက္ပိုင္ဆိုင္ျပီး ဖြံ ့ျဖိဳးတုိးတတ္မွုရွိေသာတိုင္းျပည္ပင္ျဖစ္၏။ထိုနိုင္ငံၾကီးမ်ားသည္ ေရွးနွစ္ေပါင္း၃၀၀၀ေက်ာ္ကပင္ယဥ္ေက်းမွူထြန္းကားခဲ့ၾကသျဖင့္ၾသဇာလည္းရွိၾက၏။
ျမန္မာလူမ်ိဳးတို ့သည္ျမန္မာနိုင္ငံကို ထိုပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထားနွင့္ နွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ၍ ကိုယ့္နုိင္ငံကိုယ့္လူမ်ိဳးဟု ရပ္တည္ခိုင္မာေနထိုင္လာျခင္းသည္ သာမာန္မ်ွေသာအရည္အခ်င္းမဟုတ္။ေသြးထဲမွာရွိေသာ ဇာတိမာန္ေၾကာင့္လည္းမွန္သည္။သတၱိရဲရဲနီေသာ အမ်ိဳးကိုခ်စ္သည့္စိတ္ဓါတ္နွင့္အတူ စစ္ပညာကို သူ ့ေခာတ္သူ ့အခါနွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ တတ္ေျမာက္ကြ်မ္းက်င္ခဲ့ၾကသျဖင့္လည္း ျဖစ္ျပန္သည္။
ပြဲေက်ာင္းက သင္ၾကားေပးလုိက္သည့္ ဓားသိုင္း တုတ္သိုင္း လက္ဝွ ့ အတတ္ပညာမ်ားကို ျမိဳ ့သားေရာ ေတာသူေတာင္သားပါ ငယ္စဥ္အခါကပင္ တတ္ေျမာက္ၾကသည္။ေဗဒင္ ေဆးဝါး မႏၱရား ဆန္း အလကၤာ နွုတ္မွူပညာ စသည္တို ့အျပင္ေသနဂၤဗ်ဴဟာ စစ္အတတ္ပညာကိုလည္း သာမာန္အားျဖင့္ေလ့လာလိုက္စားတတ္ၾကသည္။ေရွးအခါက ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ အျမဲတမ္းတပ္မေတာ္ဟူ၍မရွိ။စိုပ္ပ်ိဳးေရးအဓိကလုပ္ကိုင္ၾကသျဖင့္ ေတာင္သူယာသမားေက်းလက္ေနျပည္သူမ်ားသာျဖစ္၏။လူဦးေရကလည္းနည္းပါးသည္။နို္င္ငံ၏ဓနေငြေၾကးကလည္းမၾကြယ္ဝ။
ျမန္မာနိုင္ငံ၏အက်ယ္အဝန္းမွာ ဂ်ာမနီထက္လည္းက်ယ္၏။ျပင္သစ္ထက္လည္း ပို၍ၾကီး၏။အဂၤလန္၏နွစ္ဆနီးပါးရွိ၏။ဂ်ပန္ထက္လည္းပိုျပီးက်ယ္ဝန္းပါေသးသည္။
သို ့ေသာ္လူဦးေရက နည္းသည္။က်ဲသည္။လယ္သမားယာသမားမ်ားသည္။ထို ့ေၾကာင့္က်ယ္ဝန္းေသာနိုင္ငံေတာ္ကို အနည္းငယ္ေသာျပည္သူတို ့က ''ျပည္သူ ့စစ္မဟာဗ်ဴဟာ''ျဖင့္မိမိတို ့ အေျခအေနနွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ကာကြယ္ခဲ့ၾကရေလ၏။အျမဲတမ္းစစ္တပ္ၾကီးမထားရွိ။
ယိုးဒယားစေသာ္နူိင္ငံမ်ားက မခန့္ေလးစားေဆာ္ကားရန္စလာခဲ့လ်ွင္ ရာျပဳျမိဳ ့ ေထာင္ျပဳုျမိဳ ့က အရပ္သားမ်ားသည္ စစ္သားဝင္လုပ္ၾကသည္။ေသာကၠတဲ ဇင္းမယ္ အယုဒၶယစသည့္ေဒသသို ့အၾကိမ္ၾကိမ္စစ္ခ်ီခဲ့ၾကသည္။ေရာင္ထံုးနွင့္ေပါင္မွာထိုးကြင္းနွင့္ညိဳညိဳထြားထြား ျမန္မာစစ္သည္ေတာ္ၾကီးမ်ားသည္ ေတာင္သူယာသမားမ်ားျဖစ္ၾကသည္နွင့္အညီရန္သူနွင့္တိုက္ရင္းခိုက္ရင္း စပါးစိုက္ကာ ယာထြန္သျဖင့္ ထိုေဒသမွာကိုယ့္ရိကၡာကို ကိုယ္ရွာ၍စားတတ္ၾကေလ၏။
ေျမာက္ဘက္ကမြန္ဂိုတပ္ေတြဝင္လာသည္။တာတာတပ္ေတြက်ဴးေက်ာ္လာသည္ဆိုပါကလည္း ျပည္သူျပည္သားမ်ားထဲက လူငယ္လူရြယ္အားလံုး''စစ္သား''အျဖစ္စာရင္းသြင္းကာ ျမင္းကိုစီး ဆင္ကိုစီးလ်က္ နယ္စပ္အထိ နိုင္ငံ၏တပ္ေတာ္ၾကီးနွင့္ဓါးလွံထမ္းကာေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္လိုက္ပါၾက၏။ကာကြယ္တိုက္ခိုက္ၾက၏။ျမန္မာကိုလာမထိနွင့္ ဒါမ်ိဳးေဟ့-ၾကည့္။
သမိုင္းအစဥ္အလာတြင္ ျမန္မာနွင့္စစ္ပညာ စစ္ပညာနွင့္ျမန္မာျပည္သား ခြဲျခား၍မရနုိုင္ေခ်။သို့ေသာ္-၁၈၂၄မွ၁၈၈၅ကာလ(ဆယ့္ကိုးရာစု)အခ်ိန္တြင္ကား စစ္ေရးအင္အားသာလြန္ရံုမွ်မကပဲစက္မွုစြမ္းပကားေၾကာင့္ စီးပြားေရးအင္အားပါ အဆမ်ားစြာ သာလြန္ေသာ နယ္ခ်ဲ့တို ့၏အၾကိမ္ၾကိမ္ က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ျခင္းကိုခံၾကရသည္။၁၈၈၅မွ၁၉၄၈အထိျဗိတိသ်ွကိုလိုနီ၏လက္ေအာက္၌က်ေရာက္ခဲ့ရ၏။ထီးနန္းေပ်ာက္ခဲ့၏။လက္နက္စြမ္းပကားနွင့္စက္မွူအတတ္ပညာတို ့တြင္ ေခာတ္ေနာက္က်ခဲ့သျဖင့္ မယွဥ္္နိုင္ခဲ့။
လြပ္လပ္ေရးရျပီး နွစ္ေပါင္း၅၀သည္လည္း အမ်ိဳးသားနုိင္ငံေတာ္ကို ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းထူေထာင္နိုင္ပါေသာ္လည္း နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ခ်င္း စည္းလံုညီညြတ္မွု ျပိဳကြဲကာ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲမ်ား၏ စစ္မီးလ်ွံအတြင္း၌ ထိေရာက္စြာမတိုးတတ္လာနိုင္။
မၾကာမီေသာဆယ္စုနွစ္မ်ားမွ နိုင္ငံေတာ္သည္စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ ဆူပူမွုမ်ားကင္းေဝး၍ ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္မွုကိုရခ့ဲသည္။ျငိမ္းခ်မ္းေရးကာလ၌ တည္ေဆာက္ေရးေတြေဇာက္ခ်လုပ္ၾက၏။ဖြံ ့ျဖိဳးေရးကို အေလးေပးောင္ရြက္ေနၾက၏။သို ့ရာတြင္ ကမၻာ့နိုင္ငံတကာ မိုးရိပ္ေလရိပ္မွာ သတိျပဳစရာေတြ ျမင္ရသည္။
စစ္ေတြေအးျပီဟု ေသြးမေအးသင့္ေခ်။
နွစ္ေပါင္းေထာင္နွင့္ခ်ီ၍ စစ္ပညာ စစ္အတတ္ကို အေလးထားဆည္းပူးတတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကေသာ မိမိတို ့ျမန္မာမ်ား သည္ အနီးမွျဖစ္ေစ အေဝးမွျဖစ္ေစ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး သိမ္းပိုက္ခ်ယ္လွယ္ခ်င္ေသာ ရန္စြယ္အႏၱရာယ္ၾကီးေတြကို ၾကိဳတင္တြက္ဆတတ္ရေပမည္။ျပည္သူတရပ္လံုးပါဝင္ဆင္ႏႊဲတတ္ေသာ''ျပည္သူ ့စစ္မဟာဗ်ဴဟာ''ကို အစဥ္တစိုက္ က်င့္သံုးခဲ့ေသာ နုိင္ငံသားမ်ားအေနျဖင့္ စစ္ေရးသတိရွိအပ္လွပါသည္။
-စီးပြားေရးအရ ပိတ္ဆို ့ျခင္း
အလံုးစံုေသာေသနဂၤဗ်ဴဟာ အတတ္ပညာဟူသမွ်အားလံုးတို ့သည္ ''လွည့္စားျခင္း''အေပၚ၌အေျခခံသည္ဟူေသာ သေဘာတရားနွင့္အညီ ရန္သူသည္ လွည့္စားဖ်ားေယာင္းျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ မိမိတို ့နုိင္ငံသားမ်ားကို ျဖိဳခြဲလ်က္ရွိေန၏။ေကာင္းေစလိုဟန္ေဆာင္လ်က္ ပ်က္ျပားေအာင္ဖ်က္ဆီးေန၏။နိမ့္က်ေအာင္ဖိနွိပ္ေနၾက၏။ေၾကာက္လန့္ေအာင္ျခိမ္းေျခာက္ေန၏။စစ္သေဘာတရားကို နားမလည္သူ အခ်ိဳ ့တို ့က မသိ။အငိုက္မိကာ ရန္သူ ့အလိုအၾကိဳက္သို ့ လိုက္ပါမိတတ္၏။
စစ္ပရိယာယ္ကို နားလည္အပ္ပါသည္။ငါးၾကင္းဆီနွင့္ငါးၾကင္းအေၾကာ္ခံမလား။
ျမန္မာနိုင္ငံသားလူငယ္မ်ားသည္ လူဦးေရနည္းပါးျပီးအတန္အသင့္ က်ယ္ဝန္းကာ သယံဇာတၾကြယ္ဝသည့္ အမိနိုင္ငံေတာ္ကို အစြန္ ့ရွည္စြာ ခိုင္မာရပ္တည္ေရးအတြက္ ေရွးေရွးေသာ ျမန္မာလူငယ္မ်ားကဲ့သို ့ပင္ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အတတ္ပညာကို စိတ္ပါဝင္စားသင့္ပါေၾကာင္းတိုက္တြန္းအၾကံျပဳလိုေပသည္။
တရုပ္ျပည္ ဘီစီ၃၀၀ခန့္က ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ စြန္းဝူ(ေခၚ)ဆြန္ဇု(ေခၚ)ဆြန္ဇီအမည္ရွိ စစ္သူၾကီး စစ္ပညာရွင္ျပဳစုခဲ့သည့္ စစ္ပညာက်မ္းသည္ နွစ္ကာလ၂၃၀၀ေက်ာ္ၾကာေညာင္းခဲ့ေသာ္လည္း ဂ်ပန္ ျပင္သစ္ ရုရွား အဂၤလိပ္ ဘာသာမ်ားသို ့ ျပန္ဆိုျပီး ေက်ာ္ၾကားလ်က္ရွိပါ၏။ျမန္မာလူငယ္မ်ား ဖတ္ရွုနားလည္ထားေသာ္ နုိင္ငံတကာနွင့္ ရင္ေပါင္တန္း အသိအျမင္ ရရွိၾကေပလိမ့္မည္။လံုျခံဳေရးအရ သတိရွိနိုင္ၾကပါမည္။နိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးအတြက္ အရည္အခ်င္းျပည့္ဝျပီး နိုးၾကားၾကပါလိမ့္မည္။ထို ့ေၾကာင့္ ဤက်မ္းကို လြယ္ကူရွင္းလင္းစြာ ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုျပဳစုရေပသည္။လူငယ္မ်ားစစ္အျမင္ရွိၾကပါေစ။
ခ်စ္နိုုင္(စိတ္ပညာ)
၁၅-၇-၂၀၀၃
ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံေတာ္၏ လက္ရွိလူဦးေရသည္ ၅၂သန္းေက်ာ္ရွိေလသည္။နယ္ေျမအက်ယ္အဝန္းမွာ စတုရန္းမိုင္ ၂.၆သိန္းေက်ာ္ရွိေပသည္။ထုိ ့ေၾကာင့္ ပ်မ္းမွ် စတုရန္းမိုင္ အလ်ား၁မိုင္xအနံ၁မိုင္(စတုရန္းမိုင္အက်ယ္)ဧရိယာအတြင္းလူဦးေရ၂၀၀နွုန္းေနထိုင္ၾကသည္ဟုဆိုရေပမည္။ရန္ကုန္ ဧရာဝတီ ပဲခူး မေကြး မႏၱေလးတိုင္းတို ့တြင္လူဦးေရသိပ္သည္းသျဖင့္ျပည္နယ္နွင့္နယ္စပ္ေဒသမ်ား၌မူ အမွန္တကယ္လူဦးေရ တစ္မိုင္အတြင္း လူ၁၀၀ပင္မရွိပါ။
တရုပ္ အိႏၵိယ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွ စေသာနယ္နမိတ္ခ်င္းထိစပ္ေနသည့္ အိမ္နီးခ်င္းတုိင္းျပည္မ်ားသည္လူဦးေရ အလြန္ထူထပ္သည္။ျမန္မာနို္င္ငံသားမ်ားထက္အဆမ်ားစြာမ်ားျပားသည္။
တရုပ္ျပည္သည္အဏုျမဴလက္နက္ပိုင္ဆိုင္ျပီး ဖြံ ့ျဖိဳးတိုးတတ္မွုလည္း အရွိန္အဟုတ္ေကာင္းေနသည့္ တိုင္းျပည္တခုျဖစ္သည္။အိႏၵိယသည္လည္းအဏုျမဴလက္နက္ပိုင္ဆိုင္ျပီး ဖြံ ့ျဖိဳးတုိးတတ္မွုရွိေသာတိုင္းျပည္ပင္ျဖစ္၏။ထိုနိုင္ငံၾကီးမ်ားသည္ ေရွးနွစ္ေပါင္း၃၀၀၀ေက်ာ္ကပင္ယဥ္ေက်းမွူထြန္းကားခဲ့ၾကသျဖင့္ၾသဇာလည္းရွိၾက၏။
ျမန္မာလူမ်ိဳးတို ့သည္ျမန္မာနိုင္ငံကို ထိုပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထားနွင့္ နွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ၍ ကိုယ့္နုိင္ငံကိုယ့္လူမ်ိဳးဟု ရပ္တည္ခိုင္မာေနထိုင္လာျခင္းသည္ သာမာန္မ်ွေသာအရည္အခ်င္းမဟုတ္။ေသြးထဲမွာရွိေသာ ဇာတိမာန္ေၾကာင့္လည္းမွန္သည္။သတၱိရဲရဲနီေသာ အမ်ိဳးကိုခ်စ္သည့္စိတ္ဓါတ္နွင့္အတူ စစ္ပညာကို သူ ့ေခာတ္သူ ့အခါနွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ တတ္ေျမာက္ကြ်မ္းက်င္ခဲ့ၾကသျဖင့္လည္း ျဖစ္ျပန္သည္။
ပြဲေက်ာင္းက သင္ၾကားေပးလုိက္သည့္ ဓားသိုင္း တုတ္သိုင္း လက္ဝွ ့ အတတ္ပညာမ်ားကို ျမိဳ ့သားေရာ ေတာသူေတာင္သားပါ ငယ္စဥ္အခါကပင္ တတ္ေျမာက္ၾကသည္။ေဗဒင္ ေဆးဝါး မႏၱရား ဆန္း အလကၤာ နွုတ္မွူပညာ စသည္တို ့အျပင္ေသနဂၤဗ်ဴဟာ စစ္အတတ္ပညာကိုလည္း သာမာန္အားျဖင့္ေလ့လာလိုက္စားတတ္ၾကသည္။ေရွးအခါက ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ အျမဲတမ္းတပ္မေတာ္ဟူ၍မရွိ။စိုပ္ပ်ိဳးေရးအဓိကလုပ္ကိုင္ၾကသျဖင့္ ေတာင္သူယာသမားေက်းလက္ေနျပည္သူမ်ားသာျဖစ္၏။လူဦးေရကလည္းနည္းပါးသည္။နို္င္ငံ၏ဓနေငြေၾကးကလည္းမၾကြယ္ဝ။
ျမန္မာနိုင္ငံ၏အက်ယ္အဝန္းမွာ ဂ်ာမနီထက္လည္းက်ယ္၏။ျပင္သစ္ထက္လည္း ပို၍ၾကီး၏။အဂၤလန္၏နွစ္ဆနီးပါးရွိ၏။ဂ်ပန္ထက္လည္းပိုျပီးက်ယ္ဝန္းပါေသးသည္။
သို ့ေသာ္လူဦးေရက နည္းသည္။က်ဲသည္။လယ္သမားယာသမားမ်ားသည္။ထို ့ေၾကာင့္က်ယ္ဝန္းေသာနိုင္ငံေတာ္ကို အနည္းငယ္ေသာျပည္သူတို ့က ''ျပည္သူ ့စစ္မဟာဗ်ဴဟာ''ျဖင့္မိမိတို ့ အေျခအေနနွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ကာကြယ္ခဲ့ၾကရေလ၏။အျမဲတမ္းစစ္တပ္ၾကီးမထားရွိ။
ယိုးဒယားစေသာ္နူိင္ငံမ်ားက မခန့္ေလးစားေဆာ္ကားရန္စလာခဲ့လ်ွင္ ရာျပဳျမိဳ ့ ေထာင္ျပဳုျမိဳ ့က အရပ္သားမ်ားသည္ စစ္သားဝင္လုပ္ၾကသည္။ေသာကၠတဲ ဇင္းမယ္ အယုဒၶယစသည့္ေဒသသို ့အၾကိမ္ၾကိမ္စစ္ခ်ီခဲ့ၾကသည္။ေရာင္ထံုးနွင့္ေပါင္မွာထိုးကြင္းနွင့္ညိဳညိဳထြားထြား ျမန္မာစစ္သည္ေတာ္ၾကီးမ်ားသည္ ေတာင္သူယာသမားမ်ားျဖစ္ၾကသည္နွင့္အညီရန္သူနွင့္တိုက္ရင္းခိုက္ရင္း စပါးစိုက္ကာ ယာထြန္သျဖင့္ ထိုေဒသမွာကိုယ့္ရိကၡာကို ကိုယ္ရွာ၍စားတတ္ၾကေလ၏။
ေျမာက္ဘက္ကမြန္ဂိုတပ္ေတြဝင္လာသည္။တာတာတပ္ေတြက်ဴးေက်ာ္လာသည္ဆိုပါကလည္း ျပည္သူျပည္သားမ်ားထဲက လူငယ္လူရြယ္အားလံုး''စစ္သား''အျဖစ္စာရင္းသြင္းကာ ျမင္းကိုစီး ဆင္ကိုစီးလ်က္ နယ္စပ္အထိ နိုင္ငံ၏တပ္ေတာ္ၾကီးနွင့္ဓါးလွံထမ္းကာေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္လိုက္ပါၾက၏။ကာကြယ္တိုက္ခိုက္ၾက၏။ျမန္မာကိုလာမထိနွင့္ ဒါမ်ိဳးေဟ့-ၾကည့္။
သမိုင္းအစဥ္အလာတြင္ ျမန္မာနွင့္စစ္ပညာ စစ္ပညာနွင့္ျမန္မာျပည္သား ခြဲျခား၍မရနုိုင္ေခ်။သို့ေသာ္-၁၈၂၄မွ၁၈၈၅ကာလ(ဆယ့္ကိုးရာစု)အခ်ိန္တြင္ကား စစ္ေရးအင္အားသာလြန္ရံုမွ်မကပဲစက္မွုစြမ္းပကားေၾကာင့္ စီးပြားေရးအင္အားပါ အဆမ်ားစြာ သာလြန္ေသာ နယ္ခ်ဲ့တို ့၏အၾကိမ္ၾကိမ္ က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ျခင္းကိုခံၾကရသည္။၁၈၈၅မွ၁၉၄၈အထိျဗိတိသ်ွကိုလိုနီ၏လက္ေအာက္၌က်ေရာက္ခဲ့ရ၏။ထီးနန္းေပ်ာက္ခဲ့၏။လက္နက္စြမ္းပကားနွင့္စက္မွူအတတ္ပညာတို ့တြင္ ေခာတ္ေနာက္က်ခဲ့သျဖင့္ မယွဥ္္နိုင္ခဲ့။
လြပ္လပ္ေရးရျပီး နွစ္ေပါင္း၅၀သည္လည္း အမ်ိဳးသားနုိင္ငံေတာ္ကို ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းထူေထာင္နိုင္ပါေသာ္လည္း နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ခ်င္း စည္းလံုညီညြတ္မွု ျပိဳကြဲကာ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲမ်ား၏ စစ္မီးလ်ွံအတြင္း၌ ထိေရာက္စြာမတိုးတတ္လာနိုင္။
မၾကာမီေသာဆယ္စုနွစ္မ်ားမွ နိုင္ငံေတာ္သည္စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ ဆူပူမွုမ်ားကင္းေဝး၍ ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္မွုကိုရခ့ဲသည္။ျငိမ္းခ်မ္းေရးကာလ၌ တည္ေဆာက္ေရးေတြေဇာက္ခ်လုပ္ၾက၏။ဖြံ ့ျဖိဳးေရးကို အေလးေပးောင္ရြက္ေနၾက၏။သို ့ရာတြင္ ကမၻာ့နိုင္ငံတကာ မိုးရိပ္ေလရိပ္မွာ သတိျပဳစရာေတြ ျမင္ရသည္။
စစ္ေတြေအးျပီဟု ေသြးမေအးသင့္ေခ်။
နွစ္ေပါင္းေထာင္နွင့္ခ်ီ၍ စစ္ပညာ စစ္အတတ္ကို အေလးထားဆည္းပူးတတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကေသာ မိမိတို ့ျမန္မာမ်ား သည္ အနီးမွျဖစ္ေစ အေဝးမွျဖစ္ေစ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး သိမ္းပိုက္ခ်ယ္လွယ္ခ်င္ေသာ ရန္စြယ္အႏၱရာယ္ၾကီးေတြကို ၾကိဳတင္တြက္ဆတတ္ရေပမည္။ျပည္သူတရပ္လံုးပါဝင္ဆင္ႏႊဲတတ္ေသာ''ျပည္သူ ့စစ္မဟာဗ်ဴဟာ''ကို အစဥ္တစိုက္ က်င့္သံုးခဲ့ေသာ နုိင္ငံသားမ်ားအေနျဖင့္ စစ္ေရးသတိရွိအပ္လွပါသည္။
-စီးပြားေရးအရ ပိတ္ဆို ့ျခင္း
-သံတမန္ေရးအရ ဝိုင္းပယ္ျခင္း
-နိုင္ငံေရးအရဖိအားေပးျခင္း
-အဖ်က္လုပ္ငန္းမ်ားအား အားေပးျခင္း
-လုပ္ၾကံဝါဒျဖန့္ သိကၡာခ်ေစာ္ကားေသာ ေရဒီယို ရုပ္သံ စာနယ္ဇင္းတို ့ျဖင့္ ထိုးနွက္ပုတ္ခတ္ျခင္း။ေသြးခြဲျခင္း အမွန္အမွားေရာေမြႊ၍စိတ္လွုပ္ရွားေအာင္ ဆြျခင္း
-သူလွ်ိဳဒလံေမြးျမဴလ်က္ အဖ်က္အေမွာက္ လုပ္ငန္းမ်ားထိုးေဖာက္လုပ္ေဆာင္ရန္ ၾကိဳးစားျခင္း
-စစ္ေရးအရ အေနွာက္အယွက္ေပးျခင္း
-ကုန္သြယ္ေရးအရ တားျမစ္ပိတ္ပင္ျခင္း
အစရွိသျဖင့္ မိမိနို္င္ငံေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ပ်က္ျပားေအာင္ ထိပါးေနွာက္ယွက္ ဟန္ ့တားသူမွန္သမွ်ကို ထိထိမိမိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တံု ့ျပန္ေျခမွုန္းနိုင္စြမ္းရွိရပါလိမ့္မည္။အဆိပ္မရွိေသာယုန္ သမင္ စသည္တို ့ကို အလြယ္တကူဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္စားေသာက္ၾကေသာ္လည္း အဆိပ္ရွိေသာ ေျမြေပြး ေျမြေဟာက္ကိုမူ လူေတြကေၾကာက္ၾကသည္။ခ်က္စားရင္ေကာင္းမွာပဲဟု သြားရည္က်ခ်င္ေသာ္လည္း သူ၏အဆိပ္ကိုမူ ေၾကာက္လန္ ့သည္။ေဝးေဝးကေရွာင္သည္။အလံုးစံုေသာေသနဂၤဗ်ဴဟာ အတတ္ပညာဟူသမွ်အားလံုးတို ့သည္ ''လွည့္စားျခင္း''အေပၚ၌အေျခခံသည္ဟူေသာ သေဘာတရားနွင့္အညီ ရန္သူသည္ လွည့္စားဖ်ားေယာင္းျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ မိမိတို ့နုိင္ငံသားမ်ားကို ျဖိဳခြဲလ်က္ရွိေန၏။ေကာင္းေစလိုဟန္ေဆာင္လ်က္ ပ်က္ျပားေအာင္ဖ်က္ဆီးေန၏။နိမ့္က်ေအာင္ဖိနွိပ္ေနၾက၏။ေၾကာက္လန့္ေအာင္ျခိမ္းေျခာက္ေန၏။စစ္သေဘာတရားကို နားမလည္သူ အခ်ိဳ ့တို ့က မသိ။အငိုက္မိကာ ရန္သူ ့အလိုအၾကိဳက္သို ့ လိုက္ပါမိတတ္၏။
စစ္ပရိယာယ္ကို နားလည္အပ္ပါသည္။ငါးၾကင္းဆီနွင့္ငါးၾကင္းအေၾကာ္ခံမလား။
ျမန္မာနိုင္ငံသားလူငယ္မ်ားသည္ လူဦးေရနည္းပါးျပီးအတန္အသင့္ က်ယ္ဝန္းကာ သယံဇာတၾကြယ္ဝသည့္ အမိနိုင္ငံေတာ္ကို အစြန္ ့ရွည္စြာ ခိုင္မာရပ္တည္ေရးအတြက္ ေရွးေရွးေသာ ျမန္မာလူငယ္မ်ားကဲ့သို ့ပင္ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အတတ္ပညာကို စိတ္ပါဝင္စားသင့္ပါေၾကာင္းတိုက္တြန္းအၾကံျပဳလိုေပသည္။
တရုပ္ျပည္ ဘီစီ၃၀၀ခန့္က ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ စြန္းဝူ(ေခၚ)ဆြန္ဇု(ေခၚ)ဆြန္ဇီအမည္ရွိ စစ္သူၾကီး စစ္ပညာရွင္ျပဳစုခဲ့သည့္ စစ္ပညာက်မ္းသည္ နွစ္ကာလ၂၃၀၀ေက်ာ္ၾကာေညာင္းခဲ့ေသာ္လည္း ဂ်ပန္ ျပင္သစ္ ရုရွား အဂၤလိပ္ ဘာသာမ်ားသို ့ ျပန္ဆိုျပီး ေက်ာ္ၾကားလ်က္ရွိပါ၏။ျမန္မာလူငယ္မ်ား ဖတ္ရွုနားလည္ထားေသာ္ နုိင္ငံတကာနွင့္ ရင္ေပါင္တန္း အသိအျမင္ ရရွိၾကေပလိမ့္မည္။လံုျခံဳေရးအရ သတိရွိနိုင္ၾကပါမည္။နိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးအတြက္ အရည္အခ်င္းျပည့္ဝျပီး နိုးၾကားၾကပါလိမ့္မည္။ထို ့ေၾကာင့္ ဤက်မ္းကို လြယ္ကူရွင္းလင္းစြာ ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုျပဳစုရေပသည္။လူငယ္မ်ားစစ္အျမင္ရွိၾကပါေစ။
ခ်စ္နိုုင္(စိတ္ပညာ)
၁၅-၇-၂၀၀၃
Posted in: ေဆာင္းပါး
0 comments:
Post a Comment